Het puttertje van boven
Dat er meer is tussen hemel en aarde weet ik allang, al meerdere malen heb ik iets meegemaakt dat bijzonder is en voor mij een teken dat er meer is tussen hemel en aarde.
En dit verhaal gaat daarover: Het Puttertje van boven
Mijn liefde voor de dieren en de natuur heb ik geërfd van mijn vader, hij was ook een grote dierenvriend en ging er ook graag op uit in de natuur.
Toen hij klein was had hij al veel dieren, en later ook. Ik woonde met mijn ouders en broer niet op een boerderij maar we hadden wel altijd kippen en konijnen en een volière met kanaries en natuurlijk een hond. Op mijn slaapkamer had ik altijd een hamster of tamme ratjes. Nu nog omring ik me graag met dieren.
Er was een vogeltje dat mijn vader zo mooi vond en die zie je niet zo veel: het puttertje. Ik vind het ook zo'n prachtig vogeltje en vind het jammer dat ik hem zo weinig zie en op de foto zetten lukte me al helemaal niet want het vogeltje is snel en schuw, ze leven in groepjes die zich snel verplaatsen.
Het puttertje doet me dus altijd aan mijn vader denken.
Twee jaar geleden; het was vaderdag geweest en normaal breng ik dan bloemen op het graf van mijn vader maar dit keer was dat erbij gebleven. Enige dagen later had ik het er met mijn dochter Leonie over die samen met de kleine Myrthe bij me was en zij zei: zullen we even naar het kerkhof fietsen? Dus wij met z'n drieën op pad en bloemen gebracht op het graf van mijn vader met een beetje een schuldgevoel omdat ik er niet op vaderdag geweest was. Leonie zei nog, dat maakt niks mem: hij weet wel dat je hem niet vergeet.
We liepen het kerkhof af en opeens kwam er een vogeltje aanvliegen en die ging vlak voor ons in een boom zitten … het puttertje!
Ik riep tegen Leonie: Kijk een puttertje! Het puttertje was alleen wat al bijzonder was en hij bleef zitten en keek me aan, ik kreeg tranen in mijn ogen maar wilde hem ook kieken dus voorzichtig mijn camera uit mijn tas halen en foto's maken. Het was zo wonderbaarlijk, het schuwe puttertje zo vlakbij en hij bleef gewoon zitten en keek mij aan … veel foto's kon ik maken ondanks dat ik moest huilen en ik wist het... dit is een teken van mijn heit. Het was voor mij een groot cadeau.
Een jaar later: we waren op de camping en het was vaderdag, ik had al bedacht dat ik einde middag nog naar het kerkhof wilde om bloemen te brengen bij het graf van mijn vader. We zaten buiten en opeens zag ik in een van de coniferen die op ons veld staan een vogeltje zitten, ik keek naar het vogeltje en wat zag ik … het puttertje! Nog nooit eerder op de camping gezien en nu op vaderdag komt ie.
Dit was voor mij alweer een teken van mijn heit. Wat een bijzonder cadeau weer. Ik kon het schuwe puttertje weer mooi kieken, hij poseerde weer en keek naar mij, het was best emotioneel!
Dit jaar was ik hoopvol op vaderdag en keek steeds goed rond maar nee nergens een puttertje te bekennen helaas en ik was best wel wat teleurgesteld. Maar ja ik moet ook niet teveel willen bedacht ik me.
Eind augustus ben ik jarig en omdat ik 's morgens geen visite kreeg had ik Frans gevraagd of hij mij al vroeg naar het Heegermeer wilde brengen en dan kon ik mooi op mijn gemak terug wandelen, helaas was het triest weer en er viel niet veel te kieken maar ik liep lekker en besloot nog even langs de jachthaven te lopen. Ik keek even bij de mooie bloemen die langs de ingang van de camping staan en wat vloog daar rond … het puttertje! Jeetje wat werd ik blij en ontroert, een teken van mijn heit op mijn verjaardag! Het puttertje vloog rond en ging even later in een boom zitten te poseren en keek naar mij … de tranen liepen over mijn wangen en ik maakte foto's.
We bleven maar naar elkaar kijken, toen ging het puttertje in zijn veertjes pluizen en liet een veertje vallen wat naar mij toe dwarrelde … kon het nog bijzonderder! Ik heb het veertje opgeraapt en het puttertje vertrok. Wat een cadeau kreeg ik op mijn verjaardag van mijn heit!
Het is zo geweldig dat dit gebeurde en wie kan nu nog zeggen dat er niks is tussen hemel en aarde. Het veertje heb ik ingelijst met de foto van het puttertje en dat lijstje staat nu op mijn bureau naast de foto van mijn heit. Mijn geweldige heit waar ik zo'n goede band mee had en nog steeds hebben we contact al is hij al zolang niet meer in ons midden!
Dit bijzondere verhaal wilde ik opschrijven en delen omdat het zo geweldig mooi is.
Jannie
Bovenstaand verhaal schreef ik in de herfst van 2022 en ik kan er nog een verhaal aan toevoegen omdat er in het voorjaar van 2023 weer iets bijzonders gebeurde...
Ik was onderweg op de fiets naar Sneek toen mijn oudste dochter mij verdrietig opbelde en vertelde dat zij en haar vriend uit elkaar gingen, dit bericht kwam niet geheel onverwachts maar het definitieve uit elkaar gaan was natuurlijk heel erg triest vooral ook voor hun 3 kinderen. We hebben een tijd met elkaar gesproken en daarna ging ik naar mijn afspraak in Sneek en verstopte het verdriet, later die middag stapte ik weer op de fiets richting huis en mijn tranen die heel hoog zaten kon ik toen niet meer tegenhouden; toen was ik alleen en de tranen begonnen te stromen....
zo fietste ik richting huis en toen opeens zag ik in een struik een vogeltje …. en wie zat daar heel rustig en keek mij aan; het puttertje!
Nou toen werd ik helemaal emotioneel, ik stapte af en het puttertje en ik keken naar elkaar, het normaal zo schuwe vogeltje bleef gewoon zitten en ik pakte mijn camera en kiekte hem, ik trilde van emotie dus de foto is niet heel scherp. Wat weer een duidelijk teken van boven, van mijn vader. Ik bedankte het puttertje en mijn vader om er nu voor mij te zijn nu ik zo verdrietig was. Na een tijdje stapte ik weer op en fietste verder en wat gebeurde er: het puttertje vloog met me mee, kilometers lang is hij bij me gebleven en vloog van de ene struik of boom naar de andere en begeleide me! Hoe bijzonder was dit weer om mee te maken en zo ontroerend mooi!